Schrijf u in voor de nieuwsbrief

Schrijf u in voor de nieuwsbrief van Stellantis Communications en blijf op de hoogte van het nieuws

10 jun. 2020

“Storie Alfa Romeo” 8e aflevering: de succesvolle Alfa Romeo 156 - Design, sportiviteit en innovatie

De 156 was een buitengewone mix van kracht, innovatie en classicisme. Hij werd gepresenteerd in 1997 en won in 1998 de belangrijke ‘Auto van het Jaar’-verkiezing. Met meer dan 680.000 verkochte exemplaren is het een van de grootste successen ooit van Alfa Romeo. De 156 was niet alleen mooi en opwindend, het was ook een geboren winnaar: in 10 jaar Gran Turismo-kampioenschappen won het 13 titels.

“Storie Alfa Romeo” 8e aflevering:  de succesvolle Alfa Romeo 156 -  Design, sportiviteit en innovatie

“Storie Alfa Romeo” 8e aflevering

De 156 was een buitengewone mix van kracht, innovatie en classicisme. Hij werd gepresenteerd in 1997 en won in 1998 de belangrijke ‘Auto van het Jaar’-verkiezing. Met meer dan 680.000 verkochte exemplaren is het een van de grootste successen ooit van Alfa Romeo. De 156 was niet alleen mooi en opwindend, het was ook een geboren winnaar: in 10 jaar Gran Turismo-kampioenschappen won het 13 titels.

Een sedan met een sportief hart 
De 156 werd in 1997 in het Centro Cultural de Belém in Lissabon aan de internationale pers gepresenteerd. De bedoelingen van het bedrijf werden duidelijk uitgesproken: om een ​​sedan te creëren die uitmuntende stijl combineert met onberispelijk dynamisch gedrag, met een perfecte balans tussen prestaties en handling. Een productformule van 100% Alfa Romeo. Het doel was zeer ambitieus - en het resultaat was een van de beste voorwielaangedreven auto's ooit. Bijna een miljoen mensen bezoeken dealers op de eerste "open deuren" zondag. Meer dan 100.000 bestellingen in een paar maanden en 680.000 totaal verkochte exemplaren tussen 1997 en 2005. Deze cijfers maken van de 156 een van de meest succesvolle AR-modellen in de geschiedenis.

Alfa Romeo en voorwielaandrijving 
De allereerste auto's werden gebouwd met achterwielaandrijving, maar vanaf het begin fascineerde de hypothese van voorwielaandrijving ontwerpers. Het idee verscheen in de geest van Alfa Romeo in de eerste naoorlogse periode. Satta Puliga en Busso waren overtuigd van het potentieel van deze oplossing en startten een ontwikkelingsprogramma dat erop gericht was om van de 1900 de eerste voorwielaandrijver van het merk te maken. Het bedrijf besloot echter een andere richting op te gaan. Begin jaren vijftig werd overwogen om een ​​kleinere, voorwielaangedreven Alfa Romeo te maken. Dat leidde tot studies naar verschillende soorten aandrijflijnen. Geen van deze projecten zou echter de industrialisatiefase bereiken. Maar die beslissing was slechts vertraagd. Alfa Romeo besloot zijn assortiment uit te breiden met een model dat iets onder de Giulietta lag: een compact "full speed ahead" -model. 
Het nieuwe project werd toevertrouwd aan Rudolf Hruska, de 'vader' van de verschillende Giulietta-versies. Alfa Romeo gaf hem een ​​dubbele opdracht: het gelijktijdig ontwerpen van zowel de nieuwe auto als de fabriek waar deze zou worden gebouwd. Zo ontstond de Alfasud, het eerste Alfa Romeo voorwielaangedreven model.

De Alfasud was een van de zeldzame gevallen waarin een autofabriek werd ontworpen en gebouwd om een ​​specifiek model te produceren. De auto had geen technische beperkingen om te respecteren, behalve dat hij trouw bleef aan zijn productdoelstellingen. “Het moest een voorwielaandrijving zijn. En het moest een luxe subcompact zijn, een auto met vijf zitplaatsen en een hele grote kofferbak.” Zo beschreef Hruska het project een paar jaar later.
De 1.2 liter "boxermotor" (met tegenoverliggende cilinders) had de voorkeur boven de 4-cilinder in lijn, omdat deze lager is en geschikter voor een aerodynamisch profiel. De ongekende "tweedelige" carrosserie is gemaakt om de toegang tot de kofferbak te verbeteren - een volume van 400 liter dankzij de brandstoftank die onder de achterbank is geplaatst in plaats van tussen de achterzetels en de bagageruimte. Dit zorgde voor een innovatieve, functionele en veilige aanpak die direct op grote schaal werd nagebootst. 
Alfasud was de eerste belangrijke order van Giorgetto Giugiaro en bleek een enorm commercieel succes. Om alle beperkingen van ruimte en grootte te respecteren, vond de jonge stylist de karakteristieke "hoge staart" uit en verbond deze via een eenvoudige gestroomlijnde lijn met het aerodynamische front. Alfasud ging in 1972 in productie, het jaar waarin de merkproductie sinds de oprichting meer dan een miljoen exemplaren bedroeg. Op zichzelf zal de Alfasud dit record bijna evenaren, met 900.925 exemplaren geproduceerd tussen 1972 en 1984 (Sprint-versies niet meegerekend). Het werd de best verkochte Alfa Romeo ooit.

Van productierationalisatie tot merkcentraliteit
In 1986 verkocht IRI (eigenaar van Alfa Romeo sinds 1933) het merk aan de Fiat Group en, zoals bij alle industriële integratieprocessen, waren de eerste jaren vooral gericht op de rationalisatie van productie- en toeleveringsketens.
In de jaren tachtig was synergieën het sleutelwoord voor alle autofabrikanten. Proces en product werden steeds meer gestandaardiseerd. Veel componenten werden om kostenredenen gedeeld. En ontwerpers waren verplicht om strikte beperkingen (zoals de grootte van de deuren) te respecteren, wat de creativiteit belemmerde. In de daaropvolgende jaren versoepelde deze regels. Klanten hadden een hekel aan de overdreven homologatie en gingen op zoek naar meer identificeerbare auto's. De persoonlijkheid van het merk werd weer belangrijk en beïnvloedde keuzes van het publiek. Dit keerpunt veranderde de geschiedenis van het auto-ontwerp van rond de eeuwwisseling.

Sportief, high performance, innovatief en stijl
Voor Alfa Romeo betekende dit een terugkeer naar de oorsprong. De eerste grote stap om de onderscheidende kenmerken van het merk opnieuw te lanceren, was om Alfa Corse, het glorieuze raceteam waar de jonge Enzo Ferrari zijn eerste stappen had gezet, nieuw leven in te blazen. In 1993 nam de 155 GTA deel aan de DTM, het toeristisch kampioenschap in Duitsland. Coureur Nicola Larini werd kampioen door in 11 van de 20 races als eerste te eindigen, waarmee Alfa Romeo voor de eerste keer naar de bovenste trede van het Nürburgring-podium werd gebracht.

De bijdrage van design stond voorop. De 164 van 1987, het eerste voorwielaangedreven vlaggenschip van Alfa Romeo, werd ontworpen door Pininfarina. Maar vanaf dat moment werd de rol van de interne Centro Stile Alfa Romeo steeds belangrijker. In Arese veranderden technologieën, veranderden mensen en veranderde het proces. Er werden nieuwe computerondersteunde systemen geïntroduceerd voor ontwerp en prototyping. Het Centro Stile-team was geïntegreerd met de ontwerpplatforms en nam ook deel aan technologische keuzes; wat functioneel is, moet immers ook mooi zijn, en omgekeerd. Vorm en inhoud gaan altijd samen: dat is de "noodzakelijke schoonheid" van Alfa Romeo.

Ontwerpen van een nieuwe line up
Het Centro Stile creëerde niet alleen de stijl van een model maar tevens van een compleet assortiment. In 1995 bracht het merk een origineel tweedelig (de 145) naar het "C" -segment, en het jaar daarop werd dit vergezeld door de twee-en-een-half-volume versie (de 146). De GTV- en Spider-sportwagens volgden, gemaakt in samenwerking met Pininfarina. Maar het echte keerpunt kwam met de 156.
De stijl van de 156 was een buitengewone mix van kracht, innovatie en classicisme. Van voren gezien leken de spatborden "vastgeklemd op de wielen" en de carrosserie straalde kracht en grip op de weg uit. De relatie tussen glas en metalen oppervlakken leek meer op een coupé dan op een sedan. De handgrepen van de achterportieren verdwenen, bijna onzichtbaar geïntegreerd met de raamstijlen. De fraaie flanken benadrukten het slanke en dynamische profiel van de auto. "Het lijkt te bewegen, zelfs wanneer ie stil staat", aldus ontwerper De ’Silva. 
De 156 keerde terug naar het soort chromatisch onderzoek dat eerder in de Carabo en Montreal opdook. De ontwerpers van Alfa Romeo vonden inspiratie in de museumcollectie, in hetzelfde gebouw waar het nu is. Met de kleur van de 8C 2900 B uit 1938 bedachten ze "Nuvola" blauw, verkregen met een meerlagig mica-effect dat de auto een iriserend en glinsterend effect gaf.

Geavanceerde sportiviteit 
Ook vanuit technisch oogpunt was de 156 een verbazingwekkende auto. De ontwerpers was gevraagd om het concept van "geavanceerde sportiviteit" te ontwikkelen door kracht, lichtheid en controle te combineren. Precies zoals een Alfa Romeo hoort te rijden. Om dit doel te bereiken, werden nieuwe materialen geïntroduceerd (bv. Magnesium en op maat gemaakte staalsoorten), werden zeer verfijnde ophangsystemen ontworpen en werd bijzondere aandacht besteed aan mechanische tuning om de handlingprestaties te verbeteren. 
De 156 overtuigde iedereen: het was de spannendste sedan van zijn hele generatie. De sportieve versie was een winnaar: in 10 jaar Gran Turismo-kampioenschappen won het 13 titels.

Auto van het jaar / "Car of the Year"
Bij de lancering waren er zes motoren. De Busso V6 werd vergezeld door drie 'Twin Spark'-motoren die voor het eerst dubbele ontsteking combineerden (een technologie die eerder werd gebruikt door Giuseppe Merosi in 1914) met vier kleppen per cilinder.
In Europa was benzine de overheersende brandstof; maar dat stond op het punt te veranderen. En het was Alfa Romeo die de revolutie lanceerde: de 156 was de eerste auto ter wereld die het "common rail" -systeem lanceerde. Journalisten die de 1.9 en 2.4 JTD-versies in Lissabon testten, waren verbaasd: voor het eerst boden dieselmotoren prestaties, geluidsniveau en comfort op benzine-niveau.

De 156 won de harten van publiek en critici en leverde in 1998 voor het eerst de internationale prijs "Auto van het jaar" aan Alfa Romeo. Zijn jongere zus, de 147 (die niet alleen het stilistische "familiegevoel" deelde, maar ook de basis, ophanging en motoren) volgde hem een paar jaar later op en won dezelfde prijs in 2001.

 

Turijn/Lijnden, 10 juni 2020

Andere inhoud

Schrijf u in voor de nieuwsbrief.

SCHRIJF U NU IN